zaterdag 29/10 Terug naar Glasgow

Het opstaan viel niet mee zo vroeg, half 7 (voor mij 7 uur, want ik mocht als laatste douchen). Daarna de auto inpakken en ontbijten. Om 8 uur vertrokken we. De reis verliep voorspoedig. Herma heeft nog even de Elandproef uitgevoerd om een kamikaze fazant te redden. De auto heeft de proef doorstaan. En de fazant leefde nog.
Om half 11 waren we weer in Perth, waar mijn bus naar Glasgow vertrok. Die ging om 11 uur en na enige files rond Glasgow was ik rond 13:00 thuis.
Even m’n spullen uipakken opruimen en een was draaien en daarna heb ik er een rustige dag van gemaakt.

Zo nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte.
Noot: lees de comments van dirk, die zijn een leuke aanvulling op mijn verhaal.

Vrijdag 28/10 de laatste dag

De laatste dag alweer. Zo’n week gaat heel snel voorbij. We hebben nog een laatste destilleerderij bezocht (…). Dirk en Herma hadden namelijk bij Glenmorangie proefglaasjes gekocht maar maar een paar, met het plan om er bij de volgende nog een paar bij te kopen. Maar bij Clynelish hadden ze geen glaasjes, met als gevolg dat we destilleerderij na destilleerderij afliepen om toch nog glaasjes te vinden. Maar hier hebben we ze dan toch gevonden.

Hierna zijn we langs de Rogie Falls geweest. Dit zijn hele mooie watervallen, we hebben daar ook een stukje door het bos gewandeld. Dat is zo mooi in de herfst met al die kleuren.

Onze volgende stop was in een mooi oud plaatsje waar ik de naam van kwijt ben. Het plaatsje was vroeger een bekend kuuroord. Het vroegere, Victoriaanse stationnetje, is nu omgebouwd tot museum en tearoom. Hier hebben we lekker geluncht.
Na de lunch gingen we door naar het plaatsje Beauly, wat dicht bij ons huisje ligt om inkopen te doen. We hadden geen zin om 30 mijl om te rijden naar Inverness en terug voor de grote winkels. Maar de Coop in Beauly had een beperkt assortiment. Hulde aan Herma dat ze toch zo’n lekkere maaltijd op tafel gezet kreeg die avond.

Toen moesten we onze lege flessen nog kwijt, en dat waren er nog al wat. Het bleek dat er in Beauly geen openbare glasbak was, maar dat ieder huis zijn eigen dumpje had. Dus moesten we 2,8 mijl terug naar het vorige plaatsje om de flessen in de glasbak te gooien, al met al een omweg van 5 mijl. Maar de flessen waren we kwijt.
Toen naar het huisje terug. Daar moesten de tassen ingepakt en het huisje schoongemaakt, voor het vertrek de volgende dag.
Na een lekkere maaltijd en wat whisky toe zijn we vroeg naar bed gegaan, want we moesten de volgende morgen vroeg op.

Donderdag 27/10 Culloden Battlefield

Vandaag zijn we richting het oosten gegaan, vanuit Inverness gezien. Als eerste kwamen we langs een oud fort. Fort George, dat hebben we alleen van buiten even bekeken. Het fort is al heel oud, maar grondig verbouwd en doet nu nog dienst als militair trainingscentrum.
De volgende stop op de route was Benromach destilleerderij, om ook hier wat whisky in te slaan. De tour hebben we dit keer maar over geslagen. Het was een prachtige dag vandaag, zoals je kan zien aan de foto van mijn moeder en Herma die van de zon genieten. De temperatuur liep op tot zo’n 20 graden. Het was de warmste dag in oktober voor een hele lange tijd, vergelijkbaar met een zomerdag. Er liepen mensen in korte broeken rond. En dan te bedenken dat ‘t gisteren nog 7 graden was.
Hierna wilden we een kasteel bezoeken wat in de buurt moest liggen, maar hoe we ook zochten we konden het niet vinden. De bordjes wezen eerst de ene kant op en daarna weer terg. Er ontbrak vermoedelijk een bordje. Na lang zoeken vonden we het toch, maar het bleek dicht te zijn. Het volgende kasteel bleek ook dicht te zijn, dus dat was een beetje rare start.

Het volgende punt op het programma was Culloden Battlefield. Waar de beroemde veldslag tussen Bonnie prince Charlie (en de Jakobieten) en de Duke of Cumberland is gestreden. Deze slag, die de Highlanders verloren, had tot gevolg dat de Engelsen, bang voor een nieuwe opstand, de hele Highland cultuur verboden. Clans werden uit elkaar gerukt. De schotse rok en doedelzak werden verboden en er volgenden deportaties uit de Highlanden naar Australië etc. Het slagveld is nu te bezichtigen via een wandeling. Langs de wandeling staan bordjes met informatie. Ook staan er overal ruwe steenden die daar neer zijn gezet door de verschillende clans om hun gevallenen te herdenken. Interessant. Zeker op zo’n mooie zonnige dag als vandaag.

Na Culloden battlefield nog een korte stop bij een prehistorisch kerkhof. En toen door naar huis. En de winkel natuurlijk. Vandaag vonden we eindelijk de grote Tesco Extra waar we al de hele week naar op zoek waren, ach beter laat dan nooit.

Woensdag 26/10 Glenmorangie

Vandaag hebben we de wekker gezet, dat was wel even wennen. Hij ging om half 8. Dat is best vroeg in de vakantie. Maar het was het wel waard. Het plan voor vandaag was om naar het noorden te gaan, diep de Highlands in en op de route een whisky destilleerderij te bezoeken.
De destilleerderij die we gingen bezoeken was Glenmorangie (morangie wordt uigesproken als orange maar dan met ie op het eind.) De 3e bekendste in Europa (Glenfiddig, Glenlivet op een en twee) en de bekendste in het Verenigd Koninkrijk, volgens eigen zeggen. We hebben daar een rondleiding door de fabriek gehad.
Dat was heel leuk. Ik heb nu wel het gevoel dat ik meer weet van het whisky maak proces.

Na de destilleerderij gingen we verder. We wilden graag de zee zien, daar schenen dolfijnen te zijn, en we wilden kijken of we ze konden zien. Maar het was heel lastig om dicht bij e zee te komen. We hebben helaas geen dolfijnen gezien, maar wel andere dieren…

Verder naar het noorden kwamen we namelijk door een natuurgebied met vogels en met zeehonden!! Ik heb foto’s gemaakt van de zeehonden, maar omdat mij camera niet heel veel zoom heeft en de zeehondjes niet dichterbij kwamen moet er enige verbeelding aan te pas komen voor het banaantje of het stipje echt op een zeehond gaat lijken. Maar ze waren er echt!!

Na dit avontuur was het lunchtijd. Ik heb voor de tweede keer Haggis gegeten, maar nu heb ik wel een foto gemaakt als bewijs. Ik vond 't lekker. Maar wel machtig.

Na de lunch wilden we een kasteel in de omgeving bezoeken maar helaas het was dicht. Er schenen hele mooie tuinen bij het kasteel te zijn, dus wij hoopten dat die wel open zouden zijn. Maar ook hier hadden we geen geluk. De poorten zaten dicht. Wel hebben we een mooi stuk door het bos gelopen en langs de zee.

Verderop naar het noorden lag ons volgende doel: Clynelish destilleerderij. Ook hier hebben we een rondleiding gekregen. Maar deze destilleerderij was minder interessant van Glenmorangie. Clynelish’ productie gaat voor 95% in blends, zoals Johnny Walker. Ze hebben heel weinig eigen malt whisky.

Het werd al laat onderhand dus gingen we op weg naar huis. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de Falls of Shin. Watervallen die beroemd zijn vanwege de zalmen die er omhoog springen. Dat wil zeggen als het het seizoen daarvoor is en dat was het nu niet.
En toen via Inverness en de winkel naar huis.

Dinsdag 25/10 Moniak Winery

Gisteren was een vermoeiende dag en daarom hebben we lekker uitgeslapen de volgende dag.
Omdat we in Schotland zijn vond ik dat er een keer een engels ontbijt moest zijn, dus dat heb ik gemaakt deze morgen. Scrambled eggs, sausages, bacon, baked beans en toast.
Daarna waren we van plan om de wandeling te maken die de huisbaas in het gastenboek geschreven had. Maar het beging van de wandeling was nogal onduidelijk. Aan het einde van onze tuin moest je het pad kunnen vinden, maar er waren overal hekken dus we konden er niet door. Omdat we toch even wilden wandelen zijn we toen het bos ingegaan aan de andere kant van het huisje. Dat was heel mooi in herfst kleuren. We hebben een stuk door het bos gelopen en de wandeling voerde ons naar Moniak castle. Wat een toeval, daar wilden we net heengaan. Het kasteel wordt nog steeds bewoond door de familie die er altijd heeft gewoond, maar om rond te komen heeft de familie een winery opgericht. Dat interesseerde ons vanzelfsprekend uitermate. Ze maken daar wijn, vruchten wijn en jam en marmelade en sauzen en alles (bijna alles) maken ze van planten uit hun eigen omgeving. Zo hebben ze berkensap wijn, bessen wijn, peren wijn, elderblossom wijn etc. heel leuk, ik vond de wijn wel lekker, maar niet als wijn smaken.
Er werd ook een rondleiding gegeven door het bedrijf. Het bedrijf is heel ouderwets opgezet. Potjes worden met de hand gevuld, gelabeld en verpakt. Heel arbeidsintensief. Je snapt niet goed dat ze geld kunnen verdienen, maar het was heel leuk om te zien.
Omdat we al boodschappen gedaan hadden konden we lekker rustig lezen tot het eten, en daarna natuurlijk gezellig naborrelen.

Maandag 24/10 Loch Ness

Als je in de buurt van Inverness bent, wat moet je dan in ieder geval gezien hebben??? Juist Loch Ness. Dat hebben we dus gedaan. We zijn via een aantal kleine, en heel mooie weggetjes naar het meer toe gereden. Naar Drumnadrochit. Daar is het Nessie museum. Ik had dit museum met Giljam al gezien, maar wilde het ook graag aan de rest laten zien. Het museum was leuk, maar de gift-shop viel een beetje tegen. De vorige keer dat ik er was waren er weel meer Nessie knuffels waardoor de hele winkel groen zag. Dat effect was nu een beetje weg. Het was ook het einde van het toeristenseizoen. Toch waren er nog meer dan genoeg knuffels over, en we hebben een leuk knuffeltje voor Eric gekocht.
Na het museum en de gift-shop moest natuurlijk ook Urquhart castle bezocht worden. Al was het alleen al omdat Nessie daar meestal gezien wordt. We hoefden niet perse de kasteelruïne te bezoeken, de toegan was 6 pond pp. Dat vonden wij vrij duur voor deze ruïne, maar we hebben wel wat mooie plaatjes geschoten.
Verderop langs de weg liep opeens een hele mooie oude brug met een watervalletje. Daar zijn we dan ook even uitgestapt om naar de waterval toe te wandelen.
Daarna zijn we om het meer heen gereden. Op het zuidelijkste puntje van het meer ligt het plaatsje Fort Augustus waar een aantal hele mooie sluisjes op een rij liggen. En naast de sluisjes een restaurantje, the Bothy waar we geluncht hebben. Ik heb daar voor het eerst Haggis gegeten, maar ben vergeten een foto te maken. Net nadat we Urquhart castle hadden bekeken was het begonnen te gieten – typisch Schots weer – maar na de lunch was het weer droog.
We zijn via de andere kant van het meer weer omhoog gereden. Wat een weg, wat een uitzichten. Giljam en ik hebben die weg ook gereden, maar dan in het donker dus ik herkende ’t niet. ‘T was best een eng weggetje soms.

Ons rondje eindigde in Inverness. Waar we meteen maar boodschappen hebben gedaan voor twee dagen.

Zondag 23/10

De eerste volle dag in ons huisje. Maar we waren allemaal heel moe en omdat het zondag was was er niet veel te doen. We hebben de omgeving een beetje verkent. Tochtje met de auto gemaakt naar een aantal hele mooie plekjes in de omgeving en naar het plaatsje Beauly geweest. Daar hebben ze een abdij ruïne en een kerkhof die we bekeken hebben. De rest van de winkels was dicht.
(gegeten in Inverness??)
Daarna weer boodschappen gedaan en een lekkere rustige avond. In het gastenboek stond dat er soms herten te zien waren vanuit het raam, dus wij hebben elke avond even gekeken, helaas hebben we geen herten gezien.

Aankomst in Annahill

Zo daar ben ik weer.
Vorige week een week lekker rustig vakantie gehouden, maar nu moet ik weer hard aan de slag. Maar eerst zal ik jullie een update geven van de vakantie.

Zaterdag de 21e moest ik de bus van 11.20 hebben vanaf het busstation in Glasgow. Die kwam om 12.40 aan in Perth. Daar zouden m’n ouders en Dirk en Herma ook zijn rond die tijd en die zouden me oppikken.
Maar die stonden in een file rond Edinburg, dus ze waren wat laat. Om de tijd te doden ben ik toen even in een café gaan zitten. Waar ik een boeiend gesprek heb gehad met John de eigenaar over literatuur, of liever who-done-it’s.

Daarna zijn we doorgereden richting ons huisje bij Inverness. Nog even een korte stop voor lunch onderweg. (waar..) Net voor donker waren we bij het huisje. het huisje heet Annahill.

Echt een heel mooi huisje, je voelde je er thuis zodra je binnenstapte. Nadat we de bagage hadden binnengebracht en in de slaapkamers hadden gezet zijn we boodschappen gaan doen. We moesten toch eten immers. We hadden het adres meegenomen van een grote Tesco Extra maar die kon de routeplanner niet vinden. Dus dan maar de lokale Coop.
Dirk, Herma, Pap en Mam hadden een hele onrustige overtocht gehad en hadden slecht geslapen daarom gingen we vroeg slapen.

Vakantie!!

Komende zaterdag komen mijn ouders en Dirk en Herma hierheen voor een week vakantie. We hebben een huisje in de buurt van Inverness. Ik voeg hier een foto bij, van wat ik denk dat het huisje is maar helemaal zeker weet ik het niet. We gaan er een heerlijke rustige leuke en gezellige week van maken. Waarvan ik jullie door middel van mijn blog natuurlijk uitgebreid op de hoogte zal stellen, maar aangezien ik er niet van uit ga dat ik internet heb daar zal dit verslag moeten wachten tot ik terug ben. Dit is rond de 29e.
Verder ga ik in het weekend van 5 november met de international studenten naar the Isle of Skye. Daar heb ik heel veel zin in.
Een paar weekjes daarna komt Giljam een dagje over :) en het weekend, of liever gezegd lang wekend, daarna komt Jeltje een paar daagjes logeren.
En daar tussen door moet ik toch ook echt hard studeren. Maar t is allemaal wel heel gezellig.
Ik ga nu mn bibliotheek boeken terugbrengen en daarna nog wat lezen voor mn college van vanmiddag en jullie horen volgende week weer van me, als ik helemaal uitgerust terug ben van vakantie.

Zondag

Op zondag mochten we uitslapen tot half 9. Dat hadden we nodig ook, Allemaal hadden we behoorlijk last van spierpijn en dergelijke kwaaltjes.
Na het ontbijt hebben we met zijn allen het huisje opgruimd en schoongemaakt en daarna zijn we via een veel kortere omweg dan op de heenweg terug gereden. Het is wel een kunst om met een busje over een single track road te rijden en dan heel veel tegenliggers te krijgen, omdat dat de enige weg is die open is, maar we hebben het gehaald.
We hebben halverwege de terugweg even een rek / plaspauze gehouden bij Loch Lomond, waar het inmiddels heel mooi weer was geworden. Daarna zijn we door gereden naar Glasgow.

Ik was rond 4 uur thuis. Ik ben eerst maar een paar uur gaan slapen en zo tegen 8 uur ben ik gaan avond eten en toen moest ik toch echt weer gaan denken aan maandag en dus aan mn huiswerk. Gelukkig kon ik daar ook maandag ochtend aan werken. Giljam was Op zondag ochtend, nederlandse tijd in Ohio aangekomen dus daar heb ik nog even mee gebeld om 10 uur 's avonds - het was daar 5 uur, hij ging net eten - en toen ben ik vroeg naar bed gegaan.

Zaterdag

Op zaterdag hebben we gewandeld / geklommen. We hadden keuze uit twee wandelingen: de ene was een low level walk door de vallei, die heel mooi scheen te zijn, langs het kasteel, kijken naar de herten enzo.
De andere was een hill walk, dat hield in dat we twee munro's zouden gaan beklimmen.
Even wat uitleg over munro's voor diegenen die er net zo veel van af weten als ik voor zaterdag:
Een munro is een berg. Er zijn ongeveer 284 munro's in Schotland. Het is een hobby voor veel Schotten om in het weekeinde munro's te beklimmen.Er zijn schotten die proberen ze allemaal te beklimmen.
Op het programma voor vandaag stonden er twee, Beinn Ghlas (1103 meter) en Ben Lawers (1214 meter) (ik hoop dat ik de goede namen gevonden heb!)
Eigenlijk niet helemaal twee, we hebben een stukje gesmokkeld, maar dat doet iedereen: de tweede kon je namelijk bereiken door van de top van de ene een stukje omlaag en dan weer verder omhoog te gaan, dus we hoefden niet eerst weer naar beneden.
Ik geef hier voor de gein een link naar een site over munro's:http://www.munromagic.com/
Professor Murdoch, die een ervaren Munro klimmer is, legde uit dat het heel belangrijk is dat je goed materiaal heb voor je aan de klim begint. Boven op de top kan het heel koud zijn, en hard waaien, je moet dus een goede wind en waterdichte jas hebben en handschoenen en een muts. Verder is het onverstandig om een spijkerbroek aan te doen, want die drogen heel slecht als ze nat worden. Ook goede schoenen zijn heel belangrijk, ze moeten hoog genoeg zijn, om stevig om je enkel te zitten. Dit omdat er anders een grote kans is dat je je enkel verzwikt tijdens de klim, of tijdens het afdalen. Daarnaast heb je een rugzak nodig en een thermosfles met warm drinken.
Hij heeft persoonlijk iedereen gecontroleerd op het juiste materiaal.
Ik wilde heel graag die munro's beklimmen - want wanneer krijg je nu weer zo'n kans - .
Ik had bij een sportwinkel een jas gekocht, want ik was vergeten een goede jas mee te nemen.
Verder had ik alle dingen die nodig waren. Alleen mn schoenen waren een probleem, ze waren net niet hoog genoeg, gelukkig konden ik en anderen schoenen lenen bij de eigenaar van ons huisje.
We reden met de busjes naar een parkeerplaats waar de wandeling begon. Het was er al best druk met andere auto's. Het eerste deel van de klim was niet zo moeilijk, langs een pad dat langzaam klom. Naar mate we hoger kwamen werd de klim echter stijler en moeilijker. Het werd ook steeds kouder, en het woei heel hard.
Het was geen geweldig weer, heel mistig, waardoor het zicht slecht was. Dat was heel jammer, maar soms was er tussen de mist door even een glimp van een heel mooi uitzicht te zien.
Halverwege de top hebben we even pauze gehouden en toen weer verder. De top was geheel in mist gehuld en het woei heel hard, we konden helaas niets zien. Op de foto is het hoopje stenen te zien dat de top aangeeft.
Een groepje besloot terug te keren. Ik was best al moe, maar ik wilde zo graag door dat ik toch gebleven ben.
Op naar de tweede top dus. De klim daarheen was nog stijler en de wind werd alleen maar harder, maar ook de tweede top heb ik gehaald, al was het dan als laatste. Ook op deze top stond een hoop stenen (de man op de foto is professor Murdoch).
Maar het resultaat was de klim waard. We waren nu boven de wolken en hadden een fantastisch uitzicht over de wolken en de top van Beinn Ghlas.

En toen gingen we weer naar beneden. Ik dacht dat de klim het zwaarste zou zijn, maar dat had ik verkeerd. We begonnen vrij rustig te dalen, maar het was nog steeds heel mistig en we konden niet meer dan 5 meter om ons heen zien. Professor Murdoch moest de route zoeken met een kompas en GPS en de kaart. Opeens kwamen we bij een steile helling, ik denk 50 to 60 graden helemaal van nat gras. Die moesten we af. Het was een gek gezicht, de hele groep als berggeiten naar beneden te zien klauteren en glijden. We (behalve professor Murdoch die het al eerder had gedaan) hadden geen idee hoe lang de helling door zou gaan. Door de mist konden we niet zien waar we heen gingen, of waar de helling ophield en al snel ook niet meer waar we vandaan kwamen. Het had iets surrealistisch, alsof de hele aarde 50 graden gekanteld was.
Maar uiteindelijk waren we dan toch aan de voet van de helling. Alleen om er achter te komen dat we nu in een soort moeras terecht kwamen. (volgens plan, professor Murdoch heeft perfect genavigeerd) Ook hier was het heel mistig. Maar wel mooi op een wilde manier.
Om jullie een idee te geven van de tijd. Na ongeveer twee uur waren we op de eerste top, 40 minuten later op de tweede, en de totale wandeling duurde iets meer dan 6 uur., dat betekent dus 3, 5 uur voor de afdaling en het terug lopen naar de bewoonde wereld.
Toen we beneden aan de helling stonden hadden we denk ik zo'n 3,5 uur gelopen, dus nog ruim twee uur te gaan door dat moeras. Vorig jaar was er iemand in een diepe moerasachtige plek terecht gekomen, zijn hele broek was doorweekt geweest, dus daar moesten we extra voor uitkijken.
Mijn voeten deden nu best pijn, doordat ik een blaar had op mn hiel en mn geleende schoenen iets te klein bleken te zijn. Bovendien gaven ze mn enkel zoveel support dat ie nu blauw is. Maar het bleef een hele mooie tocht. Alleen het laatste half uur was me eigenlijk te veel. Toen had ik gewoon geen energie meer. Dat had tot gevolg dat de gorep op me moest wachten als omdat ik langzamer was dan de rest. Gelukkig was er een jongen zo aardig om bij me te blijven lopen waardoor het makkelijker was om door te gaan.

Uiteindelijk kwamen we vrij plotseling weer in de bewoonde wereld terecht, waar de busjes op ons wachten. Die hebben ons teruggebracht naar het huisje en een warme douche.

Al met al was het - zeker voor mij - een hele zware tocht, maar wel een die ik weer zou doen als ik kon kiezen, want het was ook een vreselijk mooie tocht en de kans dat ik nog eens zo iets kan doen is heel klein. Ik ben heel blij dat ik toch mee gegaan ben.

Die avond zat ik in de kookploeg. We hebben Italiaans gekookt, onder leiding van de Italianen onder ons. En eerlijk gezegd hebben Italianen een ander iedee van pasta met tomatensaus dan wij hebben. Dat gaf enige spanning (zo was er maar 1 busje zout en zij wilden minstens een kilo om de pasta in te koken) maar het resultaat was heel lekker.

Na het eten was er een jongen die gitaar speelde, waarmee we konden meezingen, en daarna ben ik gaan slapen.

Vrijdag, vertrek uit Glasgow

Vrijdag avond om half 7 moesten we verzamelen bij de rechtenfaculteit. Vandaar vertrokken we in 3 busjes naar onze bestemming. Het zou ongeveer 2,5 uur rijden zijn. Onze bestemming was een dorpje dat volgens mij Bridge of Balgi heette, maar op geen kaart staat, zodat ik het niet na kan kijken. Het dichtsbijzijnste plekje bewoonde wereld is Glen Lyon. In de Highlands dus.
Ongeveer halverwege zouden we een tussenstop maken in het dorpje Killin en de lokale pub met een beziek vereren. Tot aan de tussenstop ging alles goed. Gezellige mensen in de bus, Vage, maar leuke muziek - meegebracht door professor Murdoch, die het weekend organiseerde en onze chauffeur was - en een aantal ongeplande tussenstoppen omdat de andere twee busjes steeds verdwaalden. Maar in Killin bleek dat de brug waar we over moesten om naar het huisje te gaan adgesloten was. In plaats van 16 miles moeten we nu nog 46 miles, 40 miles omrijden dus.
Toen we uiteindelijk aankwamen waren we allemaal moe en het was half twaalf. Veel hebben we dus niet meer gedaan die dag. Wel hebben we nog een supper gehad van wisky, shortbread en chips. We moesten de volgende dag om 8 uur ontbijten, dus vroeg op.

weekend naar Glen Lyon

He, Ik ben net terug van een heel leuk maar ook heel vermoeiend weekend naar Glen Lyon. Ik wilde eerst nu een stukje schrijven, maar ik ga zo samen met een vriendin richting huis reizen dus moet ik t niet te lang maken. En bovendien kan ik er pas morgen foto's bij doen, dus even afwachten tot morgen nog
bye nelleke

Mijn presentatie gisteren ging niet geweldig. Maar hij was volgens de docent wel helder opgebouwd enzo. En dat is ook belangrijk. Nu moet ik een self-assessment formulier invullen over hoe ik dacht dat het ging. En ik moet een essay schrijven over de vraag ' Britain does not have a constitution: It merely has a system of government.' Alleen degenen die een presentatie moesten doen, moeten nu dat essay doen. Dus dat is dubbel werk en het komt slecht uit, want ik heb het heel druk omdat ik van 't weekend weg ga. Maar als ik het gedaan heb hoef ik verder niet meer te presenteren. 1500 woorden en een bibliografie. Dus ik ben nog wel even bezig.
Verder zit ik nu in de bieb. Ik moet de literatuur voor volgende week opzoeken. En dan naar huis en aan de slag.
Mijn postpakketje is overigens terecht. De postbeambte belde me vanmorgen wakker om me te vertellen dat het terecht was, maar dat ik het wel snel moet ophalen, want dat het anders teruggestuurd wordt naar Amazon.com. Dus dat ga ik morgen doen.
Vanavond ga ik als alles goed gaat Schots volksdansen. Ben heel benieuwd, maar heb er wel zin in.
Ik ga nu snel verder met opzoeken, dan kan ik snel naar huis.
Het plaatje van vandaag is een foto van de bibliotheek, waar ik heel veel tijd doorbreng.